قانون 80-20 (اصل پارتو)  چیست و چگونه به ما کمک می­کند؟

قانون 80-20 چیست؟

قانون 80-20، که به عنوان اصل پارتو نیز شناخته می­شود، برگرفته از یک نقل قول معروف است که ادعا می­کند 80٪ از نتایج (یا خروجی ها) ناشی از 20٪ از همه علل (یا ورودی ها) برای هر رویداد خاص است. در کسب و. کار، هدف قانون 80-20 شناسایی ورودی­هایی است که بالقوه بیشترین بهره­وری را دارند و آنها را در اولویت قرار می­دهد. به عنوان مثال، هنگامی که مدیران عواملی را که برای موفقیت شرکتشان حیاتی است شناسایی می­کنند، باید بیشترین تمرکز را بر این عوامل بگذارند. اگرچه قانون 80-20 اغلب در کسب و کار و اقتصاد استفاده می­شود، شما می­توانید این مفهوم را در هر زمینه­ای اعمال کنید. توزیع دارایی­ها، امور مالی شخصی، عادات خرج کردن و… همگی می توانند موضوع قانون 80-20 باشند.

نکات کلیدی

• قانون 80-20 معتقد است که 80 درصد از پیامدها ناشی از 20 درصد علل هستند.
• قانون 80-20 20 درصد عواملی را که بهترین نتایج را ایجاد می­کنند اولویت بندی می­کند.
• یک اصل از قانون 80-20 این است که بهترین دارایی­های یک واحد تجاری را شناسایی کرده و از آنها به طور موثر برای ایجاد حداکثر ارزش استفاده کنید.
• این قاعده یک حکم است، نه یک قانون سخت و سریع ریاضی.
• گاهی اوقات افراد به اشتباه به این نتیجه می­رسند که اگر 20 درصد از عوامل باید در اولویت باشند، 80 درصد دیگر را می­توان نادیده گرفت.

قانون 80-20 چگونه کار می کند؟

ممکن است قاعده 20-80 را به عنوان علت و معلول ساده تصور کنید: 80 درصد پیامدها (خروجی ها) از 20 درصد علل (ورودی ها) ناشی می­شوند. این قانون اغلب برای اشاره به این نکته استفاده می­شود که 80٪ از درآمد یک شرکت توسط 20٪ از مشتریان آن ایجاد می­شود.

از این طریق، ممکن است برای یک شرکت سودمند باشد که بر روی 20٪ مشتریانی که مسئول 80٪ درآمد هستند تمرکز کند و به طور خاص برای آنها بازاریابی کند. با انجام این کار، شرکت ممکن است آن مشتریان را حفظ کند و مشتریان جدیدی با ویژگی­های مشابه به دست آورد. با این حال، معنای اساسی­تری برای قانون 80-20 وجود دارد.

قانون 80-20 در مورد شناسایی بهترین دارایی­های یک کسب و کار یا واحد تجاری و استفاده کارآمد از آنها برای ایجاد حداکثر ارزش است. به عنوان مثال، یک دانش آموز باید سعی کند تشخیص دهد که کدام بخش از کتاب درسی بیشترین اهمیت و سود را برای امتحان آینده ایجاد می­کند و ابتدا روی آنها تمرکز کند. اما این بدان معنا نیست که دانش آموز باید بخش­های دیگر کتاب درسی را نادیده بگیرد.

تفسیرهای نادرست در مورد قانون 80-20

مردم ممکن است متوجه نشوند که قانون 80-20 یک اصل است، نه یک قانون سخت و سریع ریاضی. علاوه بر این، لازم نیست که درصدها برابر 100٪ باشد. ورودی­ها و خروجی­ها به سادگی واحدهای مختلف را نشان می­دهند. درصد این واحدها نباید تا 100 درصد جمع شوند. این مفهوم پشت قانون است که مهم است.

راه دیگری وجود دارد که در آن قانون 80-20 به اشتباه تفسیر می­شود. یعنی اگر 20 درصد ورودی­ها مهم­ترین هستند، 80 درصد دیگر نباید مهم باشند. این یک اشتباه منطقی است. 80 درصد می­تواند مهم باشد، حتی اگر تصمیم به اولویت بندی 20 درصد گرفته شود.

پیشینه قانون 80-20

قانون 80-20 نیز به عنوان اصل پارتو شناخته می­شود و در تحلیل پارتو به کار می­رود. اولین بار در اقتصاد کلان برای توصیف توزیع ثروت در ایتالیا در اوایل قرن بیستم استفاده شد. در سال 1906 توسط اقتصاددان ایتالیایی ویلفردو پارتو، که بیشتر به خاطر مفاهیم کارایی پارتو شناخته شده است، معرفی شد.

پارتو متوجه شد که 20٪ از غلاف­های نخود در باغ او مسئول 80٪ نخودها هستند. پارتو این اصل را به اقتصاد کلان گسترش داد و نشان داد که 80 درصد از ثروت در ایتالیا متعلق به 20 درصد از جمعیت است.

در دهه 1940، دکتر جوزف جوران، یک چهره برجسته در زمینه مدیریت عملیات، قانون 80-20 را برای کنترل کیفیت برای تولیدات تجاری اعمال کرد.

وی نشان داد که 80 درصد عیوب محصول ناشی از 20 درصد مشکلات در روش­های تولید است. با تمرکز و کاهش 20 درصدی مشکلات تولید، یک کسب و کار می­تواند کیفیت کلی محصولات خود را افزایش دهد. جوران از این پدیده به عنوان «عده حیاتی و کثیر ناچیز» یاد کرد

مزایای قانون 80-20

اگرچه تجزیه و تحلیل علمی کمی وجود دارد که اعتبار قاعده 80-20 را اثبات یا رد کند، شواهد حکایتی زیادی وجود دارد که از این قاعده به عنوان اساساً معتبر، اگر نه از نظر عددی دقیق، پشتیبانی می­کند.

نتایج عملکرد فروشندگان در طیف وسیعی از کسب و کارها با گنجاندن قانون 20-80 موفقیت را نشان داده است. علاوه بر این، مشاوران خارجی که از شش سیگما و سایر استراتژی‌های مدیریتی استفاده می‌کنند، اصل 80-20 را با نتایج خوبی در عملکرد خود گنجانده‌اند.

مثالی از قانون 80-20

کارلا، دانشجوی فارغ التحصیل هاروارد، مشغول کار بر روی یک تکلیف برای کلاس ارتباطات دیجیتال خود بود. این پروژه برای ایجاد یک وبلاگ و نظارت بر موفقیت آن در طول یک ترم بود.

کارلا سایت را طراحی، ایجاد و راه اندازی کرد. در اواسط ترم، استاد یک ارزیابی از وبلاگ­ها انجام داد. وبلاگ کارلا، اگرچه تا حدی دیده شده بود، اما کمترین ترافیک را در مقایسه با وبلاگ­های همکلاسی­هایش ایجاد کرد.

مشکل را تعریف کنید

کارلا بر اساس مقاله ای در مورد قانون 80-20 اتفاق افتاد. گفته شد که می­توانید از این مفهوم در هر زمینه ای استفاده کنید. بنابراین، کارلا شروع کرد به فکر کردن در مورد اینکه چگونه می­تواند قانون 80-20 را در پروژه وبلاگ خود اعمال کند. او فکر کرد، “من مقدار زیادی از زمان، توانایی فنی و تخصص نویسندگی خود را برای ساختن این وبلاگ استفاده کردم.”

او اکنون فهمیده است که حتی اگر محتوایی دیدنی باشد، اگر کسی آن را نخواند، تقریباً هیچ ارزشی ندارد. کارلا استنباط کرد که شاید بازاریابی او از وبلاگ مشکلی بزرگتر از خود وبلاگ باشد.

اعمال قانون 80-20

برای اعمال قانون 80-20، کارلا تصمیم گرفت که 80% خود را به همه مواردی که برای ایجاد وبلاگ از جمله محتوای آن انجام می­شد اختصاص دهد. 20 درصد او توسط منتخبی از بازدیدکنندگان وبلاگ ارائه می­شود.

کارلا با استفاده از تجزیه و تحلیل وب، تمرکز نزدیکی بر ترافیک وبلاگ داشت. از خود پرسید:

• کدام منابع 20 درصد از ترافیک وبلاگ من را تشکیل می­دهند؟
• 20 درصد از مخاطبان من که می­خواهم به آنها برسم چه کسانی هستند؟
• این مخاطب به عنوان یک گروه چه ویژگی­هایی دارد؟
• آیا می­توانم پول و تلاش بیشتری برای جلب رضایت 20 درصد خوانندگان برتر خود سرمایه گذاری کنم؟
• از نظر محتوا، کدام پست­های وبلاگ 20 درصد از موضوعات با بهترین عملکرد من را تشکیل می­دهند؟
• آیا می‌توانم در آن موضوعات پیشرفت کنم و حتی بیشتر از آنچه اکنون دریافت می‌کنم از محتوایم جذابیت بیشتری کسب کنم؟

کارلا پاسخ این سوالات را تجزیه و تحلیل کرد و وبلاگ خود را بر این اساس ویرایش کرد:

او طراحی و شخصیت وبلاگ را طوری تنظیم کرد که با 20 درصد مخاطبان اصلی خود (استراتژی رایج در بازاریابی خرد) هماهنگ باشد.

او برخی از مطالب را بازنویسی کرد تا نیازهای خواننده هدف خود را به طور کامل‌تر برآورده کند.

به طور قابل توجهی، اگرچه تجزیه و تحلیل او تأیید کرد که بزرگ­ترین مشکل وبلاگ بازاریابی آن است، کارلا محتوای آن را نادیده نگرفت. او اشتباه رایج ذکر شده در مقاله را به یاد آورد – اگر 20٪ ورودی­ها مهم­ترین هستند، 80٪ دیگر باید بی­اهمیت باشند – و نمی­خواست این اشتباه را انجام دهد. او می­دانست که لازم است به جنبه­هایی از محتوا نیز توجه شود..

نتیجه­ پروژه کارلا

کارلا با اعمال قانون 80-20 در پروژه وبلاگ خود، مخاطبان خود را بهتر درک کرد و بنابراین 20 درصد از خوانندگان برتر خود را هدفمندتر هدف قرار داد. او ساختار و محتوای وبلاگ را بر اساس آموخته‌هایش بازسازی کرد و ترافیک سایتش بیش از 220 درصد افزایش یافت.